"Pozwólmy Panu, żeby nas prowadził zupełnie wedle upodobania Swojego, nie wybierając, ale mówiąc: Panie, oto mię masz!
Jak doprowadziłeś do klasztoru, tak doprowadź w klasztorze do Siebie." (bł. Matka Marcelina)
Pierwsze okresy formacyjne (aspirat, postulat i nowicjat) odbywają się w Domu Generalnym Zgromadzenia w Szymanowie.
Aspirat trwa zazwyczaj trzy do czterech miesięcy, ale może być przedłużony czy skrócony zależnie od indywidualnych potrzeb aspirantki. Uczestnicząc w życiu wspólnoty, aspirantka upewnia się, czy jest na swoim, przez Boga wskazanym, miejscu.
"W Zgromadzeniu Sióstr Niepokalanego Poczęcia NMP
postulat winien założyć w duszy wstępującej do klasztoru podwaliny czystej intencji
w oddaniu się Bogu ze względu na Boga samego."
(bł. Matka Marcelina)
Trwa on od 6 - 12 miesięcy. Postulantka stopniowo jest wprowadzana we wspólnotę życia, modlitwy i prace Zgromadzenia. W tym czasie dochodzi do coraz pełniejszego zrozumienia wartości i znaczenia życia zakonnego oraz odpowiedzialności za łaskę osobistego powołania.
"Gdy Pan woła - prowadzi,
gdy wymaga - daje łaskę
i łaska na pewno odpowiednia będzie;
łaska da wolę, da siłę..."
(bł. Matka Marcelina)
Przed rozpoczęciem nowicjatu postulantka odbywa ośmiodniowe rekolekcje i otrzymuje strój nowicjacki z rąk przełożonej generalnej. Nowicjat trwa 2 lata. W drugim roku siostry przygotowują się intensywnie do zajęć, które w przyszłości podejmą. Każda z nich spędza 6 - 8 tygodni poza klasztorem nowicjackim, w jednym z domów Zgromadzenia, by brać udział w życiu i pracach sióstr profesek.
Priorytety tego okresu to:
* nawiązanie indywidualnego, głębokiego kontaktu z Bogiem;
* uwrażliwianie sumienia przez poznawanie siebie w prawdzie;
* zgłębianie charyzmatu Zgromadzenia, jego prawa oraz apostolskich zadań w Kościele;
* kształtowanie duchowości maryjnej właściwej Zgromadzeniu;
* rozwijanie ducha modlitwy i ofiary;
* budzenie odpowiedzialności przed Bogiem za wszystkich ludzi, za Kościół, a szczególnie za środowisko, z którego siostry wyszły i do którego obecnie należą;
* przygotowanie się przez naukę i praktykę rad ewangelicznych we wspólnocie, do podjęcia odpowiedzialnej decyzji złożenia ślubów zakonnych.
"Błagam was w Imię Boże i zaklinam na miłość Zbawiciela, która was wybrała... Stając do służby Pana nie dzielcie woli waszej i oddajcie Mu ją całą i całkowicie, bezwarunkowo. Wezwane przez Niego łaskę na to dostatecznie, niechybnie mieć będziecie."
(bł. Matka Macelina)
Przed złożeniem pierwszych ślubów nowicjuszka odbywa ośmiodniowe rekolekcje, otrzymuje imię zakonne oraz habit Zgromadzenia. Siostry składają pierwszą profesję na jeden rok. Następnie ponawiają na dwa, wreszcie trzy lata. Przez śluby profeska czasowa otrzymuje łaskę konsekracji właściwą temu powołaniu i włącza się w sposób ściślejszy we wspólnotę Zgromadzenia.
Siostry alumnatki w tym okresie dążą do:
* coraz głębszego i dojrzalszego zaangażowania w życie duchowe i prace Zgromadzenia;
* rozwinięcia w sobie ducha apostolskiego;
* odpowiedzialnego pełnienia zleconych im obowiązków (często kontynuują studia, przygotowujące je do odpowiednich zadań);
* syntezy życia, modlitwy i działania oraz jak najpełniejszej równowagi wewnętrznej.
"Do złożenia ślubów trzeba być przygotowanym, dojrzałym w mądrości i miłości, wypróbowanym w czynie i powinności."
(bł. Matka Marcelina)
Siostra na sześć miesięcy przed ślubami wieczystymi rozpoczyna tzw. "drugi nowicjat", w którym w oparciu o kilkuletnie osobiste
doświadczenie i pełniejsze studia duchowości Zgromadzenia, dokonuje rewizji swego życia i pod kierunkiem mistrzyni, przygotowuje się do oddania na zawsze i bez zastrzeżeń Bogu.
"W profesji wieczystej ziścić się mają słowa św. Pawła: Żyję już nie ja, żyje we mnie Chrystus."
(bł. Matka Marcelina)
W czasie ślubów wieczystych siostra otrzymuje od Boga dodatkową łaskę coraz pełniejszego odczytywania, życia i rozwijania
charyzmatu Zgromadzenia. Odpowiedzialność za dzieło Zgromadzenia staje się jej wewnętrznym obowiązkiem, a troska o Kościół, Ojczyznę i świat - naturalną potrzebą serca.
